یاس کبود

محال است بارانی از محبت برای کسی هدیه کنی ودست های خودت خیس نشود

مبتلا کرده است دلها راب درد دوری اش    نرگس مستورمن “بامستی اش مستی اش  

لیک می دانم که ماه من سرک خواهد کشید   کلبه ی درویشی ام راباهمه کم نوری اش

چقدرجالبند وازههی وارونه گنج وجنگ درمان ونامرد قه قه وهق هق اما دردهمان درداست  اقاجان حجــه بن الحسن (ع)دلم دردی دارد که درمانشفقط ارامش وارونه می خواهد